شعری ار استاد شهریار

 علی آن شیر خدا شاه عرب

الفتی داشته با این دل شب

شب ز اسرار علی آگاه است

دل شب محرم سرالله است

شب شنفته است مناجات علی

جوشش چشمه عشق ازلی

دردمندی که چو لب بگشاید

در  و  دیوار   به   زنهار   آید

کلماتی چو دُر، آویزه گوش

مسجد کوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سینه آفاق شکافت

چشم بیدار علی خفته نیافت

ناشناسی که به تاریکی شب

می برد شام یتیمان عرب

پادشاهی که به شب برقع پوش

می کشد بار گدایان بر دوش

شاه بازی که به بال و پر راز

می کند در ابدیت پرواز

آن دم صبح قیامت تأثیر

حلقه در شد از او دامنگیر

دست در دامن مولا زد در

که علی! بگذار و از ما مگذر

پیشوایی که ز شوق دیدار

می کند قاتل خود را بیدار

می زند پس لب او کاسه شیر

می کند چشم اشارت به اسیر

چه اسیری که همان قاتل اوست

تو خدایی مگر ای دشمن دوست

در جهانی همه شور و همه شر

ها علیٌ بشرٌ کیف بَشر

شبروان مست ولای توعلی

جان عالم به فدای توعلی

اشعار فارسی و آذری

از استاد رحیم دیندار (کامران)

جز خدا وند علی را به خدا کس نشناخت

 سر  آن  شیر  خدا  حیدر   کرّار  شکافت

شب بگوید که علی کیست علی یار یتیم

 علی آن آیت حق  بود سوی حق شتافت

)))))))))))))))))))))))))))))))))

شده دلهای جهان عاشق و شیدای علی(ع)

ثبت شد در دو جهان شهرت والای علی(ع)

از ازل همدم  حق بود و ز  جان  یار  نبی

زان سبب اهل دو عالم شده جویای علی(ع)

کرم و جود  علی  تا به ابد پاینده است

هست  قرآن خدا در دل  بینای  علی(ع)

هست  او نور خدا ، سیرت او آیت حق

آیه اعتصموا..  باشد   معنای  علی(ع)

روز محشر که خلایق همه محشور شوند

شیعیان مست بگردند ز صهبای علی(ع)

اهل  جنّت بشود  شیعه،  اگر دست   دهد

برسد نامه اعمال  به   امضای   علی(ع)

معنویّت  ز  تو   جان  یابد و   دین  از تو  بقا

چون عدالت بجهان خیمه زد از رای علی(ع)

کس ندیده است به شبها بدرخشد خورشید

می درخشد به جهان قامت رعنای علی(ع)

شوکت و همّت و عزّت همه در ذات علیست

شور دیگر فکند   قدرت و غوغای علی(ع)

(((((((((((((((((((((((

                      بو    دونیا    ده  مه   تابان  علی دور              

    شجاعتلن  ائدن   طوفان  علی  دور

             ازلدن   تا     کی     روزء       واپسینه         

          امیرالمومنین    سلطان     علی  دور   

                   به غیر از اون دورت  آیه    نام    احمد            

          تمام      معنی     قرآن      علی  دور  

                       قیاس  ائدمه  جاهان  اهلین  علینن               

      جماعت قطره  دور  عمان علی دور

              مروّ ت     معدنی     دریای     حکمت         

       الا   یا     ایهّا    انسان      علی  دور

                 عدالت سایه  سین   سالدی  جاهانه            

        جانن  عد له   ائدن    قوربان    علی دور

            قرآن      آیاتینی     حق     نازل    ائدی         

       اونون    جلدی  شه   مردان    علی دور  

              دمی عیسی ده یوخ حکمت قولاق وئر         

      دوای    دردی    بیر   درمان    علی دور   

           خلیل الله     و    آدم    نوح  و     الیاس        

    مسیح  و  موسی  عمران  علی دور

                اولان  پیروز  خضره  یئدی  سی دده         

            ائدن      الیاسیده    حیران    علی دور    

                 سویوق  ائللر     بو یو    فریاد    زردی       

            اولان  دونیاده    بیر داس تان علی دور 

                       گؤرچین  احساسی   عدوان دا  اولماز               

        اولان      جلادینه    رحمان    علی دور

                اونون    شأ نینده   نازل   اولدی      آیه       

        نماز  اوسته  ائدن    احسان  علی دور

             شجاعت      دونیادا   بیر   دفتر  اولسا       

        اونا  سر   مطلع  و    عنوان     علی دور

            دینن  گولزاری   سولماز ظلم  و کینلن  

         خزان  گور مز   اونا   باغ بان علی دور

          گر ایستیر  دیده گانین  حقی  گؤرسین  

         یقین  ائد     صورت   جانان    علی دور

        علی  دن   تابدی  ا لهام     طبع   کامران    

     ائدن      اشعاریده     جولان    علی دور                

))))))))))))))))))))))))

شب قدر، شبی است که در تمام سال هیچ شبی به فضیلت آن

نمی رسد و عمل در آن بهتراز عمل در هزار ماه است. دراین

شب برنامه های یک سال هر کس مقدر می گردد.

اعمال مخصوص شب قدر بر دو نوع است؛ یکى آن‌که در هر سه

شب باید انجام داد و دیگر آن‌هایی که مخصوص هر شب است.

شب قدر همان شبى است که در تمام سال شبى به خوبى و فضیلت

آن نمى‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب

تقدیر امور سال مشخص مى‌شود. اعمال مخصوص شب قدر بر دو

نوع است؛ یکى آن‌که در هر سه شب باید انجام داد و دیگر آن‌هایی

که مخصوص هر شب است.

اعمال شب‌های شب قدر

اعمالى است که در هر سه شب باید انجام داد و آن چند عمل است.

اول: غسل

علاّمه مجلسى فرموده بهتر است غسل این شب‌ها در هنگام

غروب آفتاب انجام گیرد که نماز شام را با غسل بخواند.

دوم: دو رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره «حمد»،

هفت مرتبه «توحید» خوانده و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید،

أَسْتَغْفِرُ اللّه وَ أَتوبُ الَیْهِ. در روایت نبوى است: که از جاى برنخیزد

تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد.

سوم: قرآن مجید را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُکَ

الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ.

خدایا از تو درخواست می‌کنم به حق کتاب نازل شده‌ات

و آنچه در آن است و در آن است نام بزرگترت، و نام هاى

نیکوترت و آنچه بیم انگیز است و امیدبخش، اینکه مرا از

آزادشدگان از آتش دوزخ قرار دهى.

سپس هر حاجتی که دارد بخواهد.

اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ

مَدَحْتَهُ فِیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ

خدایا به حق این قرآن، و به حق کسی که آن را بر او فرستادى و به

حق هر مؤمنى که او را در قرآن ستودى و به حق خود بر آنان، پس

احدى شناساتر از تو به حق تو نیست

چهارم: قرآن به سرگرفتن در شب قدر و خدا را به چهارده معصوم سوگند دادن.

پنجم: خواندن زیارت امام حسین علیه السلام در شب قدر.

ششم: این شب‌ها را احیا بدارد، روایت شده هرکه شب قدر را احیا بدارد،

گناهانش آمرزیده مى شود. هرچند به شماره ستارگان آسمان و سنگینى

کوه‌ها و پیمانه دریا‌ها باشد.

اعمال شب‌های شب قدر

هفتم: صد رکعت نماز بجا آورد که فضلیت بسیار دارد و بهتر آن است

که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، ده مرتبه «توحید» بخواند.

هشتم: این دعا را بخواند: اللَّهُمَّ إِنِّی أَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً دَاخِراً

لا أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعاً وَ لا ضَرّاً وَ لا أَصْرِفُ عَنْهَا سُوءاً أَشْهَدُ بِذَلِکَ عَلَى

نَفْسِی وَ أَعْتَرِفُ لَکَ

بِضَعْفِ قُوَّتِی وَ قِلَّهِ حِیلَتِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْجِزْ لِی

مَا وَعَدْتَنِی وَ جَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الْمَغْفِرَهِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ

وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ مَا آتَیْتَنِی فَإِنِّی عَبْدُکَ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ الضَّ

عِیفُ الْفَقِیرُ الْمَهِینُ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْنِی نَاسِیاً لِذِکْرِکَ فِیمَا أَوْلَیْتَنِی

وَ لا [غَافِلا]لِإِحْسَانِکَ فِیمَا أَعْطَیْتَنِی وَ لا آیِساً مِنْ إِجَابَتِکَ وَ إِنْ

أَبْطَأَتْ عَنِّی فِی سَرَّاءَ [کُنْتُ]أَوْ ضَرَّاءَ أَوْ شِدَّهٍ أَوْ رَخَاءٍ أَوْ عَافِیَهٍ

أَوْ بَلاءٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ

خدایا شام کردم درحالی که براى تو تنها بنده کوچک و خوارى هستم

که براى خویش سود و زیانى را به دست ندارم و نمى توانم از

خود پیش آمد بدى را بازگردانم، به این امر بر خویش گواهى مى دهم،

و در پیشگاهت به

ناتوانى و کمى چاره ام اعتراف مى کنم، خدایا بر محمّد و خاندان

محمّد درود فرست، و آنچه را به من و همه مردان

و زنان مؤمن، از آمرزش در این شب وعده دادى وفا کن، و آنچه را به

من عنایت فرموده اى کامل ساز، که من بنده بیچاره، درمانده، ناتوان،

تهیدست خوار توام.

خدایا مرا فراموش کننده ذکرت قرار مده در آنچه سزاوار آنم فرمودى،

و نه فراموش کننده احسانت در آنچه عطایم نمودى، و نه ناامید از اجابتت،

گرچه مدّت زمانى طولانى گردد، چه در خوشى یا ناخوشى، یا سختى،

یا آسانى، یا عافیت، یا بلا، یا تنگدستى، یا در نعمت همانا تو شنونده دعایى.

این دعا را کفعمى از امام زین العابدین علیه السّلام روایت کرده که

در این شبها، در حال قیام و قعود و رکوع و سجود مى‌خواندند.

علاّمه مجلسى فرموده:

بهترین اعمال در این شبها، درخواست آمرزش و دعا است برای

حوائج دنیا و آخرت خود، و پدر و مادر و خویشان، و برادران و خواهران مؤمن

، چه آنان که زنده اند، و چه آنان که از دنیا رفته اند، و خواندن اذکار،

و صلوات بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام به هر اندازه که بتواند

و در بعضى از روایات وارد شده: دعای جوشن کبیر را در این سه شب بخواند.
اعمال مخصوص شب نوزدهم رمضان

شب نوزدهم رمضان: این شب با عظمت آغاز شب هاى قدر است

و شب قدر آن شبى است که در طول سال، شبى به خوبی و

فضلیت آن یافت نمى شود. عمل در این شب از عمل در طول

هزار ماه بهتر است و تقدیر امور سال در این شب

صورت می‌گیرد و فرشتگان و روح که اعظم فرشتگان الهى است،

در این شب به اذن پروردگار به زمین فرود می‌آیند

و به محضر امام زمان (عج) مى رسند و آنچه را که

براى هر فرد مقدّر شده بر آن حضرت عرضه می‌دارند.

در اعمال این شب آمده است.

اول: صد مرتبه أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ

دوم: صد مرتبه اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَهَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ

سوم: بخواند: اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا

تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ وَ فِی الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ

وَ لا یُبَدَّلُ أَنْ تَکْتُبَنِی

مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ

ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ

سَیِّئَاتُهُمْ وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ عَلَیَّ

فِی رِزْقِی وَ تَفْعَلَ بِی کَذَا

وَ کَذَا و بجاى این کلمه حاجت خود را ذکر کند

اعمال مخصوص شب بیست و یکم رمضان

فضیلتش زیادتر از شب نوزدهم است و باید اعمال آن شب را از

غسل و احیاء و زیارت و نماز هفت قُل هُوَالله و قرآن بر سر گرفتن

و صد رکعت نماز و دعاى جوشن کبیر و … در این شب به عمل آورد

و در روایات تاکید شده در غسل و احیاء و جدّ و جهد در عبادت در این

شب و شب بیست و سیّم و آنکه شب قدر یکى از این دو شب است

و در چند روایت است که از معصوم سؤال کردند که معیّن فرمایید که

شب قدر کدامیک از این دو شب است، تعیین نکردند. بلکه فرمودند:

ما اَیْسَرَ لَیْلَتَیْنِ فیما تَطْلُبُ یا آنکه فرمودند: ما عَلیْکَ اَنْ تَفعَلَ خیرا

فى لَیلَتَیْنِ و نَحْوُ ذلِکَ وَقالَ شَیْخُنَا الصَّدُوق فیما اَمْلى عَلَى الْمَشایِخِ

فى مَجْلِسٍ واحِدٍ مِنْ مَذْهَبِ الاِمامِیَّهِ وَ مَنْ اَحْیى هاتَیْنِ اللَّیْلَتَیْنِ

بِمُذاکَرَهِ الْعِلْمِ فَهُوَ اَفْضَلُ

اعمال مخصوص شب بیست و سوم رمضان

اول: خواندن سوره عنکبوت و روم که حضرت صادق علیه السلام

قسم یاد فرموده که خواننده این دو سوره در این شب

از اهل بهشت است.

دوم: خواندن سوره حم دخان

سوم:خواندن سوره قدر هزار مرتبه

چهارم: آنکه تکرار کند در این شب بلکه در تمام اوقات دعای فرج را.

پنجم: بخواند: اللَّهُمَّ امْدُدْ لِی فِی عُمُرِی وَ أَوْسِعْ لِی فِی رِزْقِی

وَ أَصِحَّ لِی جِسْمِی وَ بَلِّغْنِی أَمَلِی وَ إِنْ کُنْتُ مِنَ الْأَشْقِیَاءِ فَامْحُنِی

مِنَ الْأَشْقِیَاءِ وَ اکْتُبْنِی مِنَ السُّعَدَاءِ فَإِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ

عَلَى نَبِیِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبِتُ

وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ

ششم: بخواند: اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ فِیمَا تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا

تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ أَنْ تَکْتُبَنِی

مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُو

رِ ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی

وَ تُوَسِّعَ لِی فِی رِزْقِی

هفتم: بخواند این دعا را که در اقبال است:

یَا بَاطِنا فِی ظُهُورِهِ وَ یَا ظَاهِرا فِی بُطُونِهِ وَ یَا بَاطِنا لَیْسَ یَخْفَى

وَ یَا ظَاهِرا لَیْسَ یُرَى یَا مَوْصُوفا لا یَبْلُغُ بِکَیْنُونَتِهِ مَوْصُوفٌ وَ لا

حَدٌّ مَحْدُودٌ وَ یَا غَائِبا [غَائِبُ‏]غَیْرَ مَفْقُودٍ وَ یَا شَاهِدا [شَاهِدُ]

غَیْرَ مَشْهُودٍ یُطْلَبُ فَیُصَابُ وَ لا یَخْلُو [لَمْ یَخْلُ‏]مِنْهُ السَّمَاوَاتُ

وَ الْأَرْضُ وَ مَا بَیْنَهُمَا طُرْفَهَ [طَرْفَهَ]عَیْنٍ لا یُدْرَکُ بِکَیْفٍ [بِکَیْفَ‏]

وَ لا یُؤَیَّنُ بِأَیْنٍ [بِأَیْنَ‏]وَ لا بِحَیْثٍ [بِحَیْثُ‏]أَنْتَ نُورُ النُّورِ وَ رَبُّ الْأَرْبَابِ

أَحَطْتَ بِجَمِیعِ الْأُمُورِ سُبْحَانَ مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ

الْبَصِیرُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا وَ لا هَکَذَا غَیْرُهُ

پس دعا می‌کنی به آنچه بخواهى.

هشتم: آنکه غیر از غسل اوّل شب غسلى نیز در آخر شب کند

و بدان که از براى غسل و احیاء این شب و زیارت امام حسین علیه السلام

و صد رکعت نماز فضیلت بسیار و تاکید شده شیخ در تهذیب روایت کرده

از ابوبصیر از حضرت صادق علیه السلام که فرمود: در شبى که امید

مى رود شب قَدر باشد، صد رکعت نماز کن. بخوان در هر رکعت

قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ را ده مرتبه.

گفتم فدایت شوم اگر قوّت نداشته باشم، ایستاده بجا آورم؟ فرمود:

نشسته بجا آور. گفتم اگر قوّت نداشته باشم، نشسته بجا آورم؟

فرمود: بجا آور به همان حالى که به قفا خفته اى در فراش خود؛

و از دعائم الاسلام روایت است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ آله

در دهه آخر ماه رمضان رخت خواب خود را جمع مى کرد و کمر همت

خود را محکم مى بست براى عبادت و در شب بیست و سیم اهل خود

را بیدار مى کرد و آن‌ها را که خواب رُبُوده بود آب به صورتشان می‌پاشید

و حضرت فاطمه صلوات الله علی‌ها نمى گذاشت در این شب احدى از

اهلش بخوابد و علاج مى فرمود: خواب آن‌ها را به کمى طعام و مهیا

مى کرد آن‌ها را براى احیای آن شب از روز.

یعنى امر مى فرمود که روز را خواب و استراحت کنند که شب خوابشان

نبرد و احیا بدارند و مى‌فرمود: محروم کسى است که از خیر امشب

محروم بماند و روایت شده که حضرت صادق علیه السلام سخت

مریض شده بود، چون شب بیست و سوم ماه رمضان شد موالى

خود را امر فرمود که حرکتش دادند، به مسجد بردند و آن شب

را در مسجد بود تا به صبح علامه مجلسى (ره) فرموده که هر

مقدار قرآن که ممکن باشد در این شب بخواند و دعاهاى صحیفه

کامله را بخواند. خصوصاً دعاى مکارم الاخلاق و دعاى توبه

و روزهاى این شب‌ها را نیز باید حرمت داشت و به عبادت

و تلاوت و دعا به سَر آورد؛ زیرا که در احادیث معتبره وارد

شده است که روز قدر در فضیلت مثل شب قدر است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: